دلیل نامه | چه چیزی باعث شد که بازی Saints Row 2 متمایز شود؟

بدون شک یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های استودیوی والیشن، بازی Saints Row 2 است که در بین مخاطبان، بهترین بازی جهان باز منتشر شده در نسل‌های گذشته شناخته می‌شود؛ حالا سوال اصلی این جا خواهد بود که چرا این بازی متمایز شده و چگونه می‌شود نمونه‌ای از آن را برای یکبار دیگر در صنعت بازی‌های ویدیویی ببینیم؟ در این دلیل نامه به پرسش‌های فوق پاسخ داده می‌شود؛ پس برای مطالعه ادامه مقاله با وب سایت بازینامه همراه باشید.

در دهه ۲۰۰۰ میلادی، مولد بازی‌های جهان باز بدون شک مجموعه Grand Theft Auto یا همان «سرقت بزرگ اتوموبیل» بود که به سرعت تبدیل به یکی از محبوب‌ترین بازی‌های منتشر شده در آن سال‌ها شد. دلیل اصلی آن‌ هم بسیار واضح بود؛ چیزی که ما آن را سبک جهان باز یا Open World می‌نامیم. این سبک از بازی‌های ویدیویی عملاً دست بازی‌باز را برای انجام فعالیت‌ها، رویدادها و سبک زندگی خاص به دور از چیزی که سازندگان برای آن‌ها تأیید کنند، باز نگه می‌دارد.

بدون شک، الان هم بعد از گذشت سال‌های زیاد از عمر صنعت بازی‌های ویدیویی، هنوز هم استودیوهای بازی‌سازی‌ هستند که محصولات خود را به صورت «خطی» تولید می‌کنند. یعنی مخاطبان باید از یک دستور از پیش تعیین شده تبعیت کنند تا به انتهای بخش روایی برسند؛ اما این قضیه برای بازی‌های جهان باز صدق نمی‌کند.

در گذشته، بازی‌های جهان باز به این شکل بوده‌ند که هر گیمر بر اساس توانایی‌ها و خلاقیت خود می‌توانست مأموریت‌های محول شده را به اتمام برساند و این کار از طریق چند راه میسر می‌شد، ولی امروزه روز با تلفیق دو سبک جهان باز با محصولات اکشن – ماجراجویی، سازندگان این نوع از محصولات هم مخاطب را مجبور کردند که مراحل بازی را در کنار کاوش‌های محدود در یک منطقه، فقط به یک سبک ( درست شبیه به بازی‌های خطی) به اتمام برسانند.

به هر حال انقلاب بوجود آمده برای بازی‌های جهان باز، از بعد از انتشار بازی GTA 3 رقم خورد که در سال ۲۰۰۱ میلادی منتشر شده بود و دنباله آن‌ هم تا سال‌های بعد ( که آخرین نسخه از این مجموعه به سال ۲۰۱۳ میلادی برمی‌گردد) منتشر گردید. به طور کلی، مجموعه Grand Theft Auto همان کیک خوشمزه‌ای بود که هر استودیو دوست داشت نمونه‌ای از آن را داشته باشد و برای همین هم ما تاکنون بازی‌های زیادی در این سبک مشاهده و گاهاً تجربه کردیم.

چیزی که این نوع از بازی‌ها به ما ارائه می‌دهند، توجه ویژه به داستان‌های جنایی است که به واسطه آن مخاطبان مجبور به کاوش محیط می‌شوند و بعد از آن، تمام سازندگان به این اتحاد رسیدند که استفاده از وسایل نقلیه مثل اتوموبیل‌ها، قایق‌ها و بعضاً هواپیما‌ها بهترین ابزار برای معرفی یک محصول به عنوان یک بازی جهان باز است. در مرحله بعد برای اینکه سازندگان بازی ساخته شده خودشان را به عنوان یک بازی جهان باز معرفی کنند، تعداد بسیار زیادی از سلاح‌های سرد و گرم را در دل آن قرار می‌دهند تا بازی‌بازها با انتخاب گزینه‌های موردعلاقه‌ خودشان، مراحل بازی را به پایان برسانند.

خب با این حال، چیزی که سازندگان زیادی به آن توجه نکردند، میزان آزادی عملی است که باید به مخاطب داده شود. اینکه تا یک فرد چه میزان در جهان ساخته شده می‌تواند به فعالیت بپردازد؟ اینکه چه کارهای دیگری برای انجام دادن وجود دارد؟ اینکه بعد از بخش روایی بازی چه نقاطی به عنوان فعالیت باقی می‌ماند؟ و اینکه…. از این نوع سوالات بسیار زیاد است؛ بنابراین خیلی از استودیوهای بازی‌سازی یا بودجه خلق چنین عناوین پرجزئیاتی را ندارند و فقط به خلق چند سلاح، وسیله نقلیه و یک جهان باز بسنده می‌کنند، یا شرایط به گونه‌ای دیگر می‌شود که از دل این همه بازی، عناوینی مثل Grand Theft Auto: San Andreas یا مجموعه Red Dead Redemption خارج می‌شود. در بین نام تمام بازی‌هایی که تجربه کرده‌اید، یا آن‌ها را می‌شناسید، شاید بزرگ‌ترین نام بعد از مجموعه Grand Theft Auto،‌ مجموعه Saints Row باشد که در ذهنتان نقش بسته است و البته از لحاظ بزرگ بودن، گل سرسبد این مجموعه،‌ نسخه دوم خواهد بود.

چرا؟ چرا باید بازی Saints Row 2 اینقدر در صنعت بازی‌های ویدیویی و در بین مخاطبان محبوب باشد؟ جواب بسیار ساده خواهد بود؛ به این دلیل که استودیوی بازی‌سازی والیشن کاری با این بازی انجام داد که هیچ بازی دیگری نتوانست انجام دهد. دادن یک هویت اختصاصی و ارائه جایگاهی خاص به آن بازی باعث شد تا بازیکنان به شدّت از تجربه چنین محصولی حمایت کنند. حتی تا امروز که خیلی از بازی‌های جهان باز تولید می‌شوند، استودیوی‌های بازی‌سازی سعی می‌کنند که محصولی شبیه به مجموعه Grand Theft Auto خلق کنند تا به واسطه آن، مخاطبان زیادی به سمت تجربه عناوینشان بروند؛ اما در حقیقت همه چیز اینگونه نیست و استودیوی والیشن ریسک بزرگی کرد که نمونه‌اش را نمی‌توانید در این وضعیت ببینید.

بله، مجموعه Saints Row به شدّت در بسیاری از موارد اعم از رانندگی، میزان انجام هرج و مرج در سطح شهر، ماهیت طنز گونه بخش روایی، داستان سرایی، شخصیت پردازی و موارد دیگر از مجموعه «سرقت بزرگ اتوموبیل» الهام‌گیری کرده است، اما با مرور زمان این بازی توانست مسیر جدیدی برای خودش خلق کند و به جایگاه اختصاصی خودش برسد و یک مسیر منحصربه‌فرد به مخاطبان ارائه کند که همه چیز را از آن مجموعه محبوب متمایز می‌کرد.

بزرگ‌ترین تغییری که این بازی نسبت به مجموعه سرقت بزرگ اتوموبیل به خود دید، نحوه روایی بی‌نظیر آن بود که بازی‌بازها همواره احساس می‌کردند که در حال «تجربه» یک فیلم کمدی بسیار خنده‌دار هستند و طنزهایی که در این بازی استفاده می‌شد، که البته سازندگان واقعه و مباحث سیاسی آن دوران که بازی در حال تولید بوده را وارد سناریو نهایی کرده بودند، هنوز هم به شدّت دیوانه‌وار تلقی می‌شوند. بگذارید اینطور بگوییم که بقاء امروزی مجموعه Saints Row که نسخه جدید آن هم چندوقتی است منتشر شده، مدیون بازی Saints Row 2 است.

با این حال، همه ما قبول داریم که اوج نقطه عطف مجموعه Saints Row به بازی Saints Row: The Third باز می‌گردد که برای یکبار دیگر مسیر مجموعه را از ریل خارج کرد (البته در جهت درست و به بهترین شکل) و به سطحی رساند که دیگر این مجموعه در بخش داستان سرایی، شخصیت پردازی، طنازی دیالوگ‌ها و شخصیت‌ها و موارد دیگر از مجموعه Grand Theft Auto چیزی را وام نگرفته‌ باشد؛ اما این همه جسارت برای خارج شدن از مسیر اصلی، به لطف بازی Saints Row 2 رقم خورد. برای نسخه اول این مجموعه،‌ تنها تفاوتی که در مقام مقایسه با بازی Grand Theft Auto 3 یا Vice City می‌شد، میزان استفاده از طنز بود که در آن زمان کاربران احساس می‌کرده‌اند که با نسخه خنده‌دارتری از مجموعه «سرقت بزرگ اتوموبیل» روبه‌رو هستند.

همین موضوع جرقه‌ای بود که باعث شد استودیوی والیشن تصمیم بگیرد که بازی خاص خودش را به گونه‌ای توسعه‌ دهد که از مقام مقایسه خارج شود. در همین راستا، بازی Saints Row 2 متولد شد که تأکید اصلی آن روی ایجاد هرج و مرج و بی احترامی به حقوق همه موجودات بود که البته این امر در زمینه روایی و داستان سرایی نبود، بلکه سازندگان چنین عملی را در بخش گیم پلی بوجود آوردند تا تجربه‌ای را به کاربران ارائه دهنده که نمونه‌ای از این خشونت‌ها و توهین‌ها را پیش‌تر در هیچ بازی‌ای، ‌حتی در سری بازی Grand Theft Auto، تجربه نکرده‌ باشند.

البته استودیوی سازنده در این زمینه هم موفق شد و توانست محصولی را خلق کند که در زمینه سرگرمی بتواند مخاطبان خودش را راضی کند و از طرفی هم با این قدرت تازه به دست آورده، موفق شد تا خودش را از زیر سایه استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز بیرون بکشد تا در نهایت مثل خورشیدی که پشت ابرها مانده، برای همیشه به صورت مردمان مشغول به زندگی در صنعت بازی‌های ویدیویی بتابد. بله! همانطور که گفته‌ایم برای خیلی از کاربران، نسخه دوم این مجموعه بهترین قسمتی است که می‌توانید در کل سری پیدا کنید، اما برای بیشتر مخاطبان این موضوع به صورت واضح شفاف شده است که بازی Saints Row: The Third در جایگاه نخست قرار دارد و بعد از آن هم نسخه دوم بهترین قسمت از مجموعه تلقی می‌شود که البته به راحتی می‌توانیم بفهمیم چرا این دو دستگی وجود دارد.

به طور کلی،‌ نه تنها این بازی برای کل سری‌ بازی‌های جهان بازی که امروز وجود دارد، بسیار مهم است؛ بلکه مجموعه Saints Row تعادلی را بین احمق بودن و جهان باز بودن ایجاد کرده که البته یکی از برجسته‌ترین نکات مجموعه به حساب می‌آید. چیزی که فرانچایز مورد بحث،‌ مخصوصاً نسخه دوم، به شما ارائه می‌دهد در اینجا نهفته که می‌توانید هرج و مرج بی پایانی در جهان ماسه‌گونه (منظور از ماسه‌گونه یعنی انعطاف‌پذیر بودن) آن تجربه کنید و شدّت خشونت بوجود آمده در هر مرحله را بر حسب عادت خود، کم یا زیاد کنید که برای یک بازی جهان باز که باید محتوای آزادانه در اختیار کاربران قرار دهد، بسیار عالی خواهد بود.

البته باید به این موضوع اشاره کنیم که بحث طنز یک چیز کاملاً ذهنی است و برای همه به یک شکل صدق نمی‌کند، بلکه خیلی از مخاطبان هستند که یا به دلیل نداشتن قابلیت درک زبان دوم یا به دلیل عدم رضایت از میزان بیان شخصیت‌ها نسبت به علائم طنازی و طنزپردازی واکنشی نشان نمی‌دهند، اما برای بازی Saints Row 2 که در سال ۲۰۰۸ میلادی منتشر شده بود، در این برهه زمانی اصلاً طنز به کار رفته شده شیرین نیست و نمی‌تواند امتحان خودش را پس بدهد. با این حال،‌ چیزی که می‌خواهم بیان کنم این است که داستان‌سرایی و شخصیت‌پردازی کاراکترها در زمان خودش بسیار خوب بود و الان دیگر چنگی به دل نمی‌زند؛ پس واقعاً خوش به حال کسانی که در آن سال موفق به تجربه این بازی شده بودند.

دقیقاً به خاطر موضوعات فوق بود که ما گفتیم این بازی توانست یک سبک احمقانه هم به دنیای بازی‌های ویدیویی اضافه کند و در همین راستا موفق هم عمل کرد؛ چراکه بازی Saints Row 2 نسبت به سایر بازی‌های ویدیویی جهان باز که در آن سال‌ها منتشر شده بود یا قرار بود با اختلاف زمانی کوتاه‌‌تر نسبت به این بازی منتشر شوند ( مثل بازی Grand Theft Auto 4 که چندماه پس از انتشار این بازی در دسترس مخاطبان قرار گرفت)، از پارامترهای پرجزئیات کمتری برخوردار بود، ولی جهان خلق شده و مکانیزم گیم‌پلی آن به گونه‌ای صاف و خوش‌ ساخت بود که بسیاری از مخاطبان از تجربه این بازی لذت برده‌اند. بنابراین اصلاً جای تعجب نیست که به راحتی بگوییم یکی از نقاط مثبت و پررنگ این بازی، شهر شلوغ و جهان بازی بود که استودیوی بازی‌سازی والیشن نسبت به ساخت هوشمندانه آن اقدام کرد.

بازی Saints Row 2 در شهری با نام استیل واتر (Stillwater) روایت می‌شد و الان هم بعد از گذشت ۱۴ سال از انتشار آن، هنوز هم جایگاه ویژه‌ای در قلب طرفداران مجموعه دارد و البته دلیل خیلی خوبی هم برای این اتفاق موجود است. به طور کلی، نسخه دوم یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های جهان باز آن زمان بود که منتشر شد و فعالیت‌های سرگرم‌کننده و جانبی بسیار زیادی در دل این شهر قرار داشت که مخاطبان بعد از به اتمام رساندن بخش داستانی این بازی، ‌برای ساعات‌ها به لطف آن سرگرم می‌شدند. از طرفی دیگر،‌ سازندگان به خوبی توانسته بوده‌اند که از جلوه‌های بصری خارق‌العاده‌ای در جهت طراحی این بازی استفاده کنند که همین موضوع سبب شده بود تا محصول مورد بحث برای آن سال‌ها که منتشر شده بود، بسیار زنده دیده شود.

شهر استیل واتر برای بازی Saints Row 2 به طرز شگفت‌انگیزی ساخته شده بود و انگار که برای طراحی آن سال‌ها برنامه‌ریزی و وقت سرمایه‌گذاری شده است. برای هر کاربر، جستجو و کاوش محیط در این بازی اصلاً خسته‌ کننده نبود و از هر فعالیتی که تیم توسعه‌دهنده در درون نقشه این بازی قرار داده بود، لذت می‌برد. مهم نبود که با چه فعالیتی دست و پنجه نرم می‌کردیم؛ آیا دوست داشتید ماشین دزدی کنید؟ انسان‌ها را اذیت کنید؟ با کدهای تقلب جهان پیرامون خودتان را تحت تأثیر قرار دهید و کارهای شگفت‌انگیز انجام دهید؟ خب این بازی همان چیزی بود که طی آن سال‌ها واقعاً به دنبالش بودید ( و البته شاید هم چون کمی در چشمان شما غریب بود، موفق به تجربه‌اش نشده باشید). به بیان دیگر و ساده‌تر باید بگویم که این بازی به کلی سرگرم‌کننده بود و نمونه‌اش هم تا آن زمان ساخته نشده بود که بخواهیم بگوییم استودیوی بازی‌سازی والیشن و تیم توسعه‌دهنده مستقر در آن با الهام گیری و ترکیب دو بازی بایکدیگر، توانستند به فرمول موفَقیت آمیزی به نام Saints Row دست پیدا کنند.

یکی از بزرگ‌ترین نکات مثبتی که در خصوص بازی Saints Row 2 پیدا می‌کنید و تا الان من بشخصه بارها به این موضوع در طول مقاله اشاره کردم، این است که محیط پیرامون شخصیت اصلی و جهانی که مخاطب به تماشایش نشسته‌ بود، بسیار زنده و پویا (‌برای آن‌ سال‌ها) ارائه و هر عملی از مخاطب، با عکس‌العملی از سوی محیط پیرامون همراه می‌شد. البته این موضوع اصلاً تصادفی نبود و تیم توسعه‌دهنده مستقر در استودیوی بازی‌سازی والیشن به طور خاص و ویژه روی این موضوع تمرکز کرده بود و تأکید مهمی هم روی عنصر «هوش مصنوعی» داشتند. نسبت به نسخه اول، تمام NPCها ( شخصیت‌های غیرقابل  بازی که در محیط پرسه می‌زنند) پویا‌تر طراحی شده بودند و با تمام موارد رخ داده پیرامون خودشان به صورت واقع‌گرایانه‌ای تعامل می‌کردند.

این تعامل شامل درگیری با سایر NPCها، واکنش به سرقت و قتل‌ها، استفاده از روزنامه‌ها و ابزارهای موجود در محیط،‌ درگیر شدن با شخصیت اصلی در صورت ایجاد هرج و مرج، کمک به پلیس‌ها برای از بین بردن شخصیت اصلی، انجام فعالیت‌های مشترک و واکنش به آب و هوای پویای متفاوت می‌شود. اینطور که سازندگان تلاش کرده بودند، به نظر می‌رسید که شهر استیل واتر چه در حضور مخاطب و چه در عدم حضور ایشان، یک شهر کاملاً پویا بود و برای من کاربر شب‌ها قبل از خواب این موضوع در ذهنم تداعی می‌شد که:

الان که کنسولم رو خاموش کردم، مردم داخل شهر استیل واتر چه کاری می‌کنند؟

‍خب برای هر مخاطبی دیدن چنین واکنش‌پذیری و پویایی از سوی هوش مصنوعی خیلی هیجان‌انگیز است، بنابراین بدون شک تا پیش از انتشار بازی Grand Theft Auto 4 از تماشای چنین واکنش‌هایی از سوی NPCها و نحوه زندگیشان در یک بازی ویدیویی بسیار لذت بردیم. به طور کلی بگذارید اینگونه برایتان بیان کنم که بازی Saints Row 2 در سال ۲۰۰۸ میلادی که منتشر شده بود، در لبه پیشرفت قرار داشت و با طبیعت پویا و واکنش‌پذیری واقع‌گرایانه‌ای که به مخاطب ارائه می‌کرد، کارهای بسیار شگفت‌انگیزی انجام داد که هیچ بازی رسمی دیگری در آن سال‌ها قادر به انجام دادن چنین کاری نشده بود.

نه، البته که بازی Saints Row 2 کامل نبود و الان هم بعد از گذشت این همه سال از طول عمر فعالیت شرکت‌ها و استودیوهای بازی‌سازی مختلف، بازی کاملی را از همه نظر تجربه نکردیم؛ بنابراین نسخه دوم مجموعه موردبحث در برخی از زمینه‌ها دارای نقص‌های غیرقابل پوششی بود. خشونت بازی بیش از اندازه بالا بود و اکثر چیزهایی که برای این بازی طراحی شده بودند، توجه تیم سازنده را به همراه نداشت. بسیاری از اجسام لبه‌های تیز داشته‌اند و از طرفی هم باگ‌های اذیت کننده باعث خفگی این بازی در نطفه شد تا ما در سال ۲۰۰۸ میلادی شاهد انقلابی بزرگ در ژانر جهان باز نباشیم.

همانطور که پیش‌تر اشاره کردم، برخی از جنبه‌های داستان سرایی، شخصیت پردازی و طنزآمیزی این بازی ضعیف عمل کردند و مخاطب اصلاً دوست نداشت در حین تجربه گیم‌پلی، به زیرنویس نمایش داده شده روی صفحه نگاه کند یا صدای مخاطبان را بشنود و ترجیح می‌داد در این حالت،‌ بیشتر حواسش را به سمت محیط پیرامون شخصیت اصلی ببرد. حالا این موارد ضعیف را متوجه شده‌اید؟ بگذارید شوک دیگری به شما وارد کنم. نسخه مربوط به رایانه‌های شخصی بازی Saints Row 2 اصلاً کامل نبود و نقص‌های غیرقابل جبرانی داشت. آن زمان هم مثل الان نبود که باگ‌های مشاهده شده را به راحتی با انتشار یک پچ‌ به‌روزرسانی حل کنند؛ بلکه به سختی می‌شد باگ‌های یک بازی منتشر شده را از بین برد.

بنابراین اوصاف، اگر شما هم یکی از کاربرانی بودید که به تجربه این بازی روی پلتفرم رایانه‌های شخصی پرداخته‌اند، پس حتماً تجربه بدی را داشتید. خب همه چیز که جنبه‌های منفی نمی‌شود و ما هم در این مقاله نمی‌خواهیم به نقد و بررسی بازی Saints Row 2 بپردازیم، چراکه معقوله نقد و بررسی در جای دیگری است؛ اما به طور کلی با این دلیل نامه می‌خواستم به شما مخاطبان عزیز اثبات کنم که اگر الان طرفدار مجمومه Saints Row هستید، اگر از تجربه بازی Saints Row: The Third بسیار لذت برده‌اید (‌که من واقعاً بردم)، اگر همین حالا هم بازی Saints Row 2022 را خریداری کردید و هنوز به تجربه‌اش می‌پردازید، پس همه شما ( و البته من)‌ مدیون بازی Saints Row 2 هستیم که این انقلاب دگرگونی را برای ما مهیا ساخت.

حالا هم که صحبت از بازی Saints Row 2022 شد، بگذارید بخش پایانی این مقاله را هم در خصوص آن صحبت کنم. بازی Saints Row 2022 که از آن به عنوان ریبوت مجموعه یاد می‌شود، باعث ایجاد دو دستگی و دوگانگی بین مخاطبان قدیمی و طرفدارن پروپاقرص این سری شده است. دسته اول از این موضوع خوشحال هستند که می‌خواهند تجربه‌ای واقع‌گرایانه‌ از یک بازی جهان باز، آن هم با برچسب Saints Row داشته باشند؛ چراکه تیم توسعه‌دهنده قصد دارد به جای استفاده از دنیای خیالی، با جلوه‌های بصری کارتونی و همچنین داستان‌های کلیشه‌ای مثل نبرد رئیس جمهور آمریکا با بیگانگان (‌که اساس نسخه چهارم مجموعه را تشکیل داده بود)، یک داستان جنایی واقع‌گرایانه‌ با جلوه‌های بصری پر زرق و برق و شاکله‌های استاندارد دیگر را به رخ مخاطب بکشاند.

دسته دوم از مخاطبان از این موضوع ناراحت هستند، چراکه این دسته از طرفداران معتقد‌اند که در صورت ایجاد تغییرات بنیادی در این بازی، دیگر به راحتی می‌توان گفت که استودیوی بازی‌سازی والیشن چیزی برای تولید ندارد و هویت بازی Saints Row را با این کار به مجموعه Grand Theft Auto گره می‌زند. نه من و نه خیلی‌های دیگر دوست نداریم که محصولی مثل GTA را با زبان و بیان دیگر تجربه کنیم، چراکه آن بازی مخصوص به کمپانی راکستار گیمز است و همینکه هر چندسال یکبار، یک نسخه از آن را تجربه کنیم برای ما کافی است. خود من به‌شخصه هنوز از بابت بازی Saints Row 2022 مطمئن نیستم و نمی‌‌توانم خرید و تجربه این بازی را به سایر دوستانم پیشنهاد کنم، اما اگر تیم سازنده در نظر دارد تا با خلق محصولی مثل «سرقت بزرگ اتوموبیل» به فروش بیشتری دست پیدا کند، بهتر است که قید تمام شهرت و مخاطبانی که طی این ۱۴ سال به دست آورده است را بزند.

بدون شک،‌ طرفداران بسیار کمی از بازی Saints Row 2 در اینجا وجود دارند که در حال مطالعه چنین مقاله‌ای هستند، اما آن‌ها جزو دسته اول بازیکنان قرار می‌گیرند. به عقیده آن‌ها، ریبوت مجموعه که اخیراً منتشر شده است، دوباره در صدد آن قرار دارد که تعادلی را بین داستان‌ها و رویدادهای احمقانه و بی اساس ایجاد کند و همان مسیر انقلابی‌ای را در پیش بگیرد که تیم سازنده ۱۴ سال پیش برای بازی Saints Row 2 در پیش گرفته بود. با این حساب ما باید دست روی دست بگذاریم و ببینیم که آیا تیم سازنده می‌تواند از این آزمون جدید سربلند بیرون بیاید یا خیر؟ آنجا است که متوجه خواهیم شد که حق با دسته اول مخاطبان خواهد بود یا با دسته دوم از طرفداران.

با توجه به این مقاله دلیل نامه که مطالعه کرده‌اید، به نظر می‌رسد که به پاسخ سوالات خود رسیده‌اید؛ اما اگر نرسیده‌اید، بگذارید یکبار دیگر سوالات را با پاسخ‌نامه تقدیمتان کنم:

چرا بازی Saints Row 2 نسبت به سایر بازی‌های هم سبک متمایز بوده است؟

چون استودیوی والیشن به عنوان سازنده این مجموعه خودش را از زیر سایه استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز، که به عنوان سازنده سری بازی‌های Grand Theft Auto شناخته می‌شود، بیرون کشید و با انتشار بازی Saints Row 2 تعریف دقیق و جدیدتری از ساخت یک بازی جهان باز در دنیا ارائه کرد.

آیا باز هم شاهد انقلابی که بازی Saints Row 2 در سال ۲۰۰۸ میلادی به وجود آورده بود، در برهه زمانی کنونی می‌شویم؟

از نظر عده‌ای از طرفدارن، جواب مثبت است. به عقیده آن‌ها، ریبوت مجموعه که الان در دسترس قرار دارد، دوباره در صدد آن است که تعادلی را بین داستان‌ها و رویدادهای احمقانه و بی اساس ایجاد کند و همان مسیر انقلابی‌ای را در پیش بگیرد که تیم سازنده ۱۴ سال پیش برای بازی Saints Row 2 پیش گرفته بود.

نظر شما در خصوص این دلیل نامه چیست؟ آیا پیش‌تر موفق به تجربه بازی Saints Row 2 شده بوده‌اید؟ در صورت مثبت بودن جوابتان، آیا خرید و تجربه این بازی را در برهه زمانی کنونی به سایر دوستان خود و مخاطبان همیشگی وب سایت بازینامه که پیش‌تر موفق به تجربه این بازی نشده بوده‌اند، یا به تازگی به جمع مخاطبان همیشگی صنعت بازی‌های ویدیویی اضافه شده‌اند، پیشنهاد می‌کنید یا خیر؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک بگذارید و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.