دلیل نامه | سونی فکر می‌کند که مجموعه Call of Duty باعث شکست یا موفقیت پلی‌استیشن می‌شود

بدون شک مجموعه Call of Duty یکی از با ارزش‌ترین بازی‌هایی است که در طول عمر صنعت بازی‌های ویدیویی با آن روبه‌رو شده بوده‌ایم و شرکت اکتیویژن (Activision) با همکاری استودیوهای بازی‌سازی خود، سال‌ها خاطره برای ما ساخته‌اند. با خریداری شدن شرکت یادشده توسط کمپانی مایکروسافت (Microsoft)، اعضای کمپانی سونی (Sony) فکر می‌کنند که مجموعه «ندای وظیفه» باعث شکست یا موفقیت برند پلی‌استیشن می‌شود؛ اما ما در این دلیل نامه مشخص خواهیم کرد که آن‌ها واقعاً اشتباه می‌کنند. برای مطالعه ادامه مقاله با وب سایت بازینامه همراه باشید.

اجازه دهید این موضوع را در همین اول کار مشخص کنم که من اصلاً طرفدار ادغام استودیوها و کمپانی‌های موجود در صنعت بازی‌های ویدیویی با یکدگیر نیستم. بگذارید اینطور بیان کنم که عملآً‌ من مخالف رویه‌ای هستم که کمپانی مایکروسافت (Microsoft) در پیش گرفته و می‌‌خواهد همه چیز به تصاحب کند و مخاطبان را فقط به سمت یک سخت‌افزار مثل ایکس باکس یا یک پلتفرم مثل سرویس ایکس باکس گیم پس (Xbox Game Pass)‌ بکشاند.

جنگ تصاحب شرکت‌ها به صورت جدی‌تر از زمانی آغاز شد که کمپانی مایکروسافت با یک حرکت انتحاری دو شرکت بتسدا (Bethesda) و اکتیویژن – بلیزارد (Activision – Blizzard) را خریداری کرد و کمپانی سونی (Sony)‌ هم بعد از مواجه شدن با نارضایتی کاربرانش و همچنین فرصت سوزی‌ای که تا آن زمان انجام داده بود، از قرارداد خرید کمپانی‌های چون بلوپوینت گیمز یا نیکسس سافتوور رونمایی کرد که تا حدودی توانست ورق را به سمت خودش برگرداند.

تصاحبت کردن شرکت‌هایی که به واسطه پروژه‌های منتشر شده خودشان در طول این سال‌ها، نام و نشانی به دست آورده‌اند و بازی‌های آن‌ها هم میلیون‌ها مخاطب در سراسر جهان دارد، یک دزدی آشکار است و به سبب آن، محرومیت‌هایی را برای دسته بزرگی‌ از بازیکنان بوجود می‌آورد. به عنوان مثال، همین کمپانی بتسدا را مشاهده کنید که تا پیش از خریداری شدنش توسط شرکت مایکروسافت،‌ مشغول کار روی بازی Starfield بود و هدف آن هم انتشار این بازی بزرگ برای تمام کاربران از هر پلتفرمی بود؛ اما ناگهان برنامه‌ها عوض شد و سعادت تجربه آن محصول در روز انتشار ( که تا پایان سال ۲۰۲۲ میلادی رقم می‌خورد، فقط نصیب کاربران پلتفرم‌ رایانه‌های شخصی و کنسول ایکس باکس می‌شود.

این واقعه جان‌سوز در آینده سر بازی The Elder Scrolls VI هم اتفاق می‌افتد و این بازی را باید یکی دیگر از انحصاری‌های درخشان کنسول‌های ایکس باکس بدانیم. با خریداری شدن کمپانی اکتیويژن – بلیزارد توسط شرکت مایکروسافت نیز همین بلاها سر محصولات آن استودیو نیز بوجود می‌آید و اکثر بازی‌های آن به صورت انحصاری روی پلتفرم‌های مقصد مایکروسافت مثل رایانه‌های شخصی، ایکس باکس و گیم پس منتشر خواهد شد.

به طور کلی‌تر، صرف نظر از اینکه چه سیاست یا عقایدی پشت این تفکر وجود دارد که کمپانی‌های بزرگ عین عقاب به سراغ لقمه‌های بزرگ‌تر از خودشان می‌‌روند و آن‌ها را تصاحب می‌کنند، به نظر می‌رسد که مسیر بیان شده برای سلامت و بقای صنعت بازی‌های ویدیویی بسیار خطرناک است و دیگر نمی‌توانیم حتی عناوین برجسته‌ای که در سال‌های گذشته، چه از لحاظ داستان و چه از لحاظ گیم‌پلی تجربه می‌کردیم را دوباره تجربه کنیم؛ چراکه حالا مدیران جدیدی روی پروژه‌های ساخت و ساز یک محصول نظارت می‌کنند که احتمالاً‌ هیچ چیز راجع‌به گذشته یک محصول پرطرفدار نمی‌دانند و فقط تعیین می‌کنند که شاکله باید چه چیزی باشد.

در همین مسیر، می‌توانم هالیوود (Hollywood) را برایتان مثال بزنم که چگونه به صورت خلاقانه ورشکست شد؛ آن‌ هم درست زمانی که اکثر استودیوهای فیلم سازی با کمپانی Big Six ادغام شده‌اند. بعد از آن‌ هم کمپانی دیزنی (Disney) یک کله وارد معامله شد و تمام استودیوهای باقی مانده را تصاحب کرد. در نتیجه، به صورت تحلیلی‌تر به دنبال گزارش‌های نظارتی هستم که نشان بدهد کمپانی مایکروسافت صرفاق بر حسب علاقه خودش اقدام به خرید کمپانی اکتیویژن بلیزارد کرده است؛ درحالی که هر چقدر هم تلاش کنم تا همچین گزارش‌هایی را به دست آورم، باز هم به این نتیجه دست پیدا می‌کنم که یک روز کمپانی مایکروسافت با ارائه برنامه‌ها یا حتی متن سخنرانی‌های مطبوعاتی مدیرانش به این موضوع اعتراف می‌کند که این عمل فقط برای نابود کردن پروژه‌های سرگرمی محور بوده و هدف دیگری هم پشت آن وجود ندارد.

نکته جالب ماجرا اینجا است که بخش عمده‌ای از بازارهای ویدیویی، چه استودیوهای سازنده و چه مخاطبان، اصلاً نگران پیشنهاد میلیارد دلاری کمپانی مایکروسافت نیستند. در کدام یک از اخباری که تا به امروز مطالعه کرده‌اید، این موضوع را دیده‌اید که کمپانی‌هایی چون والو (Valve)، اپیک (Epic)، اپل (Apple)، یوبی‌سافت (Ubisoft)، باندای نامکو (Bandia Namco)، وارنر بروز گیمز (Warner Bros Games)، رایت (Riot) و حتی گوگل (Google) که اخیراً به جمع تولیدکنندگان محتوا در صنعت بازی‌های ویدیویی اضافه شده است، یک بیانیه مطبوعاتی علیه این اقدام منتشر کرده و نگرانی‌های خودشان را بروز دهند؟ هیچ یک از آن‌ها اصلاً نگران این موضوع نیست.

تنها کمپانی‌ای که نگرانی خودش را ابراز کرد و هیچکس هم به حمایت او نمی‌پرداخت، سونی بود و بدیهی است که این شرکت نگران منافع خودش است. مجموع «ندای وظیفه» یکی از بزرگ‌ترین بازی‌هایی است که قرارداد انحصاری با برند پلی‌استیشن دارد و مخاطبان در بین بازی‌های سوم شخص بزرگ، بیشتر به آن بهاء می‌دهند. جدا از این مورد، سونی بیشترین ضرر را برای از دست دادن محتواهای شخص ثالث می‌‌کند که یکی از آن‌ها قطعا مجموعه Call of Duty خواهد بود. با اینکه کمپانی مایکروسافت اعلام کرد که اکتیویژن به قرارداد خودش با کمپانی سونی تا سال ۲۰۲۴ وفادار خواهد بود، اما همه ما می‌دانیم که ۲۰۲۴ آخرین سالی است که بیش از نیم میلیون مخاطب روی کنسول پلی‌استیشن می‌توانند به تجربه نسخه جدید مجموعه بپردازند.

من هم بعید می‌دانم که کمپانی مایکروسافت با پرداخت ۶۸ میلیارد دلار، صرفاً به دنبال انحصاری کردن سایر بازی‌های اکتیویژن بلیزارد باشد و هدف آن از پرداخت این مبلغ هنگفت، قطعاً Call of Duty خواهد بود. بگذارید اینطور بیان کنم که کمپانی مایکروسافت در مجموعه ۱۴۸ میلیارد دلار بودجه کل دارد که از این ۱۴۸ میلیارد، نزدیک به ۸۰ میلیارد از آن به خرید دو شرکت اکتیویژن بلیزارد و بتسدا گیمز تخصص داده شد. از آن طرف هم سران کمپانی به خواسته‌های خود از کمپانی بتسدا گیمز رسیده‌اند و تمام بازی‌های بزرگ آن شرکت را به انحصار مایکروسافت در‌آورند که کمی‌ بالاتر راجع به آن صحبت کرده‌ایم؛ پس چه دلیلی می‌تواند وجود داشته باشد که بازی‌های بزرگ اکتیویژن هم به لیست کتابخانه ایکس باکس و رایانه‌های شخصی اضافه نشود تا مایکروسافت با این کار کنسول‌‌های بیشتر و حتی اشتراک‌های زیاد‌تری را به فروش برساند؟

عقیده سونی این است که مجموعه Call of Duty یک مجموعه «پادشاه ساز» در صنعت بازی‌های ویدیویی تلقی می‌شود که میلیون‌ها مخاطب هر ساله برای تجربه آن ( حتی بدترین نسخه‌ای که معرفی و منتشر می‌شود) مبالغ سنگینی پرداخت می‌کنند و این بازی برای هر پلتفرمی که منتشر شود، خیل عظیمی از مخاطبان را با خود به آن پلتفرم مقصد می‌برد و یک انجمن «هیولا» برای شرکت مادر تولید می‌کند. از نظر سونی اینطور تفسیر می‌شود که موفقیت یک پلتفرم به انتشار بازی Call of Duty روی آن بستگی دارد ولاغیر.

این تفکرات به نظر نمی‌رسد که استدلال‌های سونی علیه تلاش مایکروسافت برای فروش پلتفرم خود به واسطه انتشار انحصاری مجموعه «ندای وظیفه» درست و حساب شده باشد. آن‌ها نه تنها با واقعیت بازار هیچ ارتباطی ندارند، بلکه موفقیت کمپانی سونی و برند پلی‌استیشن را به تمام نسخه‌های این مجموعه گره زده‌اند و اصلاً روی عناوین انحصاری خود، که آن‌ها هم میلیون‌ها دلار سرمایه به همراه دارند، تمرکز ندارند. البته اگر نظر من را هم بخواهید، این عقیده باید درست باشد؛ چراکه از سال ۲۰۱۷ تا سال ۲۰۲۰ که شروع نسل نهم بود، کمپانی سونی ۳ بازی انحصاری بزرگ برای انتشار در دسترس نداشت که ما آن‌ها را با نام Ghost of Tsushima،‌ Death Stranding و The Last of Us Part 2 می‌شناسیم.

یعنی در پایان هر نسل، کمپانی سونی به بازی‌های شخص ثالث نیاز بیشتری نسبت به انحصاری‌ها دارد. استدلال فروش فیزیکی و انحصاری مجموعه Call of Duty را هم اگر در نظر نگیرید، سونی از این موضوع هم می‌ترسد که اگر سری بازی «ندای وظیفه» در روز اول انتشار روی سرویس ایکس باکس گیم پس قرار بگیرد (هرچند که مایکروسافت پیش‌تر گفته بود که با تصرف کمپانی اکتیویژن – بلیزارد، مجموعه مورد بحث ما برای تمام پلتفرم‌های رقیب هم منتشر خواهد شد)، اما می‌تواند به صورت جدی منافع مادی سونی در بازارهای جهان را به خطر بیاندازد.

در یک کلام، تمام این نگرش‌ها مزخرف است. سران این کمپانی نه تنها به استودیوهای شخص اول خود که سالانه بازی‌های انحصاری زیادی را تولید می‌کنند که از قضا مخاطبان میلیون و درآمدهای میلیاردی دارند، بلکه به سایر کمپانی‌های شخص ثالث که بازی‌های خود را با قراردادهای انحصاری برای کمپانی سونی و برند پلی‌استیشن منتشر می‌کنند هم با این تفکر توهین می‌کند و بدون شک هر کدام از آن‌ها منافع زیادی برای این برند دارد.

آن‌ها همچنین استراتژی عالی، بازاریابی و قدرت برندینگ پلی‌استیشن را که در سطح جهان حرف اول را می‌زند، کاملاً نادیده می‌گیرند. این موضوع کاملاً بدیهی است که مجموعه Call of Duty در آینده به عنوان یک محصول بزرگ در روز اول انتشار، برای کاربران سرویس ایکس باکس گیم پس به صورت رایگان در دسترس قرار می‌گیرد و می‌تواند روی بازارهای هدف سونی هم تأثیر بسزایی بگذارد، اما تا الان پلتفرم مجازی‌ای مثل گیم پس نتوانسته‌ است منافع آن شرکت ژاپنی را با انتشار بازی‌های بزرگ و مجموعه‌ای از محصولات قدیمی و جدید به خطر بیاندازد.

این واقعیت یک امر اجتناب ناپذیر است که سرویس ایکس باکس گیم پس باعث احیاء برند ایکس باکس شد و کاربران به خاطر این قابلیت، به تهیه کنسول‌های ایکس باکس می‌پردازند؛ اما باز هم نتوانست جلوی مخاطبان را برای خرید کنسول پلی‌استیشن ۴ یا حتی پلی‌استیشن ۵ بگیرد که هر دوی آن‌ها هنوز هم رکورددار فروش محصولات سخت‌افزاری در سراسر دنیا هستند. فعلاً نباید از این موضوع ترسید، چراکه به صورت لفظی نسخه‌های بعدی مجموعه Call of Duty برای کنسول‌های پلی‌استیشن هم منتشر می‌شود و قرار نیست به همین زودی‌ها، مخاطبان از پلی‌استیشن به سمت ایکس باکس کوچ کنند.

بیایید نگاه دیگری به آن سوی بازار بکنیم؛ ما برندهایی داریم که مجموعه Call of Duty روی آن‌ها منتشر نمی‌شود. حتماً می‌پرسید کدام برندها؟ نینتندو سوئیچ و سرویس گوگل استدیا را عرض می‌کنم. خود پلتفرم نینتندو سوئیچ با وجود انحصاری درجه یک و چندگانه خود باعث پیروزی و فروش بالای محصولات می‌شود و هیچ نیازی هم به بازی‌های بزرگ و سنگین استودیوهای شخص ثالث ندارد. اگر کمی تحقیق کنید، متوجه خواهید شد که هر کدام از آن‌ها، بیش از ۱۰۰ میلیون مخاطب در سراسر دنیا دارند و می‌توانند به راحتی محصولات خودشان را در بین کاربران به فروش برسانند. فروشگاهی مثل استیم (Steam) را در نظر بگیرید که یک کسب و کار رایگان محسوب می‌شود و انتشار یا عدم انتشار مجموعه Call of Duty هیچ تأثیری روی مخاطبان آن نمی‌گذارد و هنوز هم میلیون‌ها مخاطب وجود دارند که برای استفاده از این سرویس سر و دست می‌شکنند. سوئیچ چطور؟ بدون Call of Duty، آن‌ها مثلاً مجموعه‌ای به اسم The Legend of Zelda دارند که در حال شکستن رکوردهای مختلف است و نیازی به هیچ محصول مشابه‌ دیگر هم ندارند.

موفقیت کنسول دستی نینتندو سوئیچ آشکارا در وهله اول به سخت‌افزار قابل حمل و در دسترس و در وهله دوم به انحصاری‌های تولید شده از سمت استودیوی‌های بازی‌سازی شخص ثالث گره خورده است که هر کدام باعث افزایش طول عمر این برند و مخاطبان آن شده و عملاً فروش بیش از اندازه کنسول سوئیچ در همین موضوع نهفته است که محصولات آن‌ها به قدری سرگرم کننده هستند که هیچ نیازی به پورت ضعیف شده مجموعه «ندای وظیفه» ندارند. حالا این سوال مطرح می‌شود که آیا محصولات انحصاری برند پلی‌استیشن آنقدر بی ارزش است که مخاطبان این کنسول بخواهند وقت خودشان را روی بازی‌ای مثل Call of Duty صرف کنند؟ با وجود مجموعه‌هایی چون Uncharted، Horizon، God of War و غیره جواب عمیقاً منفی است.

بر هیچکس پوشیده نیست که استودیوهای سطح اول کمپانی سونی، همگی خلاق و با استعداد هستند و شهرت آن‌ها در سراسر جهان شناخته شده است. چه کسی تا حالا نام کمپانی ناتی داگ (Naughty Dog)، سانتامونیکا (SantaMonica)، گوریلا گیمز (Guerilla Games)، ساکر پانچ (Sucker Punch) و غیره را نشنیده‌؟ ( منظور مخاطبان حوزه بازی‌های ویدیویی است که اخبار بازی‌ها را به صورت دقیق دنبال می‌کنند). بنابراین سونی قادر خواهد بود تا سخت‌افزار‌های مدرن خود را با انتشار عناوین بزرگ و سطح یک در بازارهای جهانی به راحیت بفروشد. حتی اگر مجموعه Call of Duty در روز اول انتشار روی سرویس ایکس باکس گیم پس منتشر شود ( به یاد داشته باشید که در بدترین سناریو، بازیکنان می‌توانند به تجربه نسخه‌های آتی روی کنسول‌های پلی‌استیشن بپردازند)،‌ باز هم کمپانی سونی این قابلیت را دارد که از بازار بازی‌های شخص ثالث دیگری استفاده کرده و آن‌ها را با یک برندینگ خوب (مثل انعقاد قرارداد با کمپانی‌های شخص ثالث) روی سرویس یا سخت‌افزار خود به فروش برساند.

این موضوع یعنی یک اهرم فشار بیشتر نسبت به کمپانی نینتندو (Nintendo)، پس طبیعی است که بازارهای جهانی قابل جایگزین هستند. تمام پشتوانه‌های کمپانی سونی (بله، حتی مجموعه Call of Duty هم شامل این قضیه می‌شود) در بازی‌های انحصاری و شخص ثالث دیگر فوق‌العاده هستند؛ پس سونی نمی‌تواند از این ظرفیت برای فروش بیشتر محصولات استفاده کند؟ هر کسی که به این موضوع برای نیم ثانیه فکر کند، درجا متوجه خواهد شد که ترس سران کمپانی سونی کاملاً بیهوده خواهد بود و اگر من و شما، که البته اقتصاددان بزرگی‌ هم نیستیم، می‌توانیم تشخیص دهیم که این ترس در نهایت باعث نابودی کل برند می‌شوند.

حالا وقت آن رسیده است که از برگ طلایی کمپانی سونی رونمایی کنیم. حتماً خبر خریداری شدن کمپانی بانجی (Bungie) توسط شرکت سونی را شنیده‌اید که چه پاسخ محکمی به خرید اکتیویژن – بلیزارد توسط مایکروسافت بود؟ بانجی یکی محبوب‌ترین استودیوهای بازی‌سازی در زمینه تولید عناوین آنلاین‌محور در سبک و سیاق مجموعه Call of Duty است که در این راه می‌توانیم به سری بازی Destiny اشاره کنیم. خب، اگر کمپانی سونی ترس از دست دادن مجموعه «ندای وظیفه» را دارد، پس چرا خودش یک مجموعه عظیم آنلاین و پر فروش را تحت کنترلش در نمی‌آورد؟

معامله کاملاً‌ پا به پا است. سری بازی Destiny روی پلتفرم‌های ایکس باکس یکی از پرفروش‌ترین محصولات شناخته می‌شود و حتی رئیس برند ایکس باکس، یعنی آقای فیل اسپنسر (Phil Spencer) هم علاقه خاصی به این مجموعه دارد. سونی می‌تواند اینگونه رفتار کند:

اگر شما مجموعه Call of Duty را روی پلی‌استیشن منتشر کنید، من هم به پشتیبانی از بازی Destiny 2 یا حتی انتشار بازی Destiny 3 و تمام بسته‌های الحاقی آن روی پلتفرم شما ادامه می‌دهم و اگر هم بخواهید سنگ جلوی پای من بیاندازید، من هم سنگ جلوی پای مخاطبانتان قرار می‌دهم.

با وجود داشتن چنین اهرم فشاری، ترسیدن برای آینده کاملاً بی معنا است. حالا که استودیویی مثل بانجی توانایی تولید محصولات شوتر آنلاین محور را دارد، چرا یکی مثل مجموعه Call of Duty را برای خودت نمی‌سازی؟ چرا حتماً باید نام Call of Duty بر سر زبان‌ها باشد؟

البته می‌توان به این موضوع هم استدلال کرد که کمپانی سونی (Sony) در دوران کنسول پلی‌استیشن ۳ یا همان نسل هفتم، داشت با نام مجموعه Killzone چنین مسیری را پایه‌گذاری می‌کرد و عملاً می‌توانیم بگوییم که آن شرکت ژاپنی، در مسیر خلق یک محصول مشابه با مجموعه «ندای وظیفه» سابقه نسبتاً خوبی دارد و با درس گرفتن از اشتباهات گذشته، می‌تواند راه‌ حل‌های دیگری را فوراً اتخاذ کند. آن‌ها زمانی تصمیم گرفته‌اند تا بازی تیراندازی اول شخص خودشان را داشته باشند که سبک بازی‌های آن دوران با اکنون خیلی متفاوت بود و البته مجموعه Killzone هم راه‌ حل‌های مختلفی را برای جذب بازیکنان این ژانر ارائه می‌کرد.

بدون شک مجموعه Killzone یک فرانچایز متوسط اما شگفت‌انگیز بود و هنوز هم نمی‌دانم چرا سونی بعد از انتشار نسخه Shadow Fall، دیگر به سراغ احیاء این پروژه نرفت. ترکیب و حضور دو بازی با نام‌های Killzone و  Destiny آنقدر بزرگ و قوی بود که بخواهد به ارزش مجموعه‌ای چون Call of Duty برسد.

البته شاید بتوانیم دلیل آن را هم در بین نظرات منتقدان و بازیکنان پیدا کنیم که چرا دیگر سونی به دنبال ساخت نسخه جدید مجموعه کیلزون نرفت. از بین ۶ نسخه منتشر شده از مجموعه یادشده،‌ فقط دو بازی توانست در وب سایت متاکریتیک به امتیاز بالای ۸۰ برسد که یکی از آن‌ها بازی Killzone 2 بود و به تنهایی می‌توان گفت باکیفیت‌ترین نسخه‌ای است که هنوز هم می‌توانید به تجربه‌اش بپردازید ( البته اگر گرافیک تنها معقوله‌ای نباشد که به واسطه آن به تجربه بازی‌های ویدیویی می‌پردازید). این موضوع هم بدیهی است که مجموعه Killzone به سونی کمک نکرد تا یک محصول ناب تیراندازی اول شخص مخصوص به خودش را داشته باشد. شاید یکبار شکست برای این مجموعه بد نبود، اما دلیل قانع کننده‌ای نیست که بازیکنان نخواهند به تجربه آن بپردازند و سونی هم نخواهد ادامه تولید آن را پیگیری کند.

وضعیت برند پلی‌استیشن در حال حاضر، با وجود استودیوهای با کیفیت شخص اول و همچنین اضافه شدن چندین استودیو بازی‌سازی برای تولید محصولات آنلاین محور باکیفیت، بسیار با ثبات و خوب است و در این مسیر استودیوی بانجی به عنوان پدر سبک بازی‌های تیراندازی اول شخص و شوتر آنلاین (که بهترین نسخه‌های مجموعه Halo‌ توسط این استودیو تولید شده بود) می‌تواند کمک شایانی به برند پلی‌استیشن و کمپانی سونی کند. امیدواریم بازی‌های بعدی این استودیو واقعاً خوب باشد و سونی روی آن‌ها حسابی سرمایه‌گذاری کند تا بار دیگر با شکل‌گیری مجموعه‌ای مثل Killzone روبه‌رو نشویم و دوباره به بازه‌ای برنگردیم که سونی می‌خواست با کنسول پلی‌استیشن ۳ و سری بازی کیلزون، نامی برای خودش در ژانر شوتر اول شخص به دست آورد.

بنابراین برای گره زدن این موضوع به تز اصلی مقاله، یعنی برخلاف عقیده من، فکر می‌کنم که استدلال‌های سونی علیه خریداری شدن کمپانی اکتیویژن – بلیزارد توسط مایکروسافت هیچ تأثیری روی ثبات بازار ندارد. این نکات را به یاد داشته باشید که کمپانی مایکروسافت اعلام کرده است که مجموعه Call of Duty را روی برند پلی‌استیشن منتشر خواهد کرد و از آن طرف هم سونی عملاً به این موضوع اشاره نمی‌کند که بدون حضور مجموعه Call of Duty روی کنسول‌های پلی‌استیشن،‌ باعث از بین رفتن این برند می‌شود (هرچند که ما این تئوری را در طول مقاله مطرح و تفسیر کرده‌ایم). بحث دقیقاً این است که اگر قرار باشد مجموعه «ندای وظیفه» در روز اول انتشار برای سرویس ایکس باکس گیم پس منتشر شود، می‌تواند منافع مادی سونی را به خطر بیاندازد.

سران سونی فکر می‌کنند که با از دست رفتن فرصت فروش مجموعه Call of Duty روی برند پلی‌استیشن، ورشکست خواهند شد یا سرمایه‌های خود را از دست خواهند داد ( و همانطور که استدلال کردم، این هم یک ادعای پوچ دیگر است). با این تفاسیر و عقیده جزء بی احترامی به استودیوهای شخص اول خود و همچنین بی احترامی به سایر استودیوهای شخص ثالث که مشغول همکاری با برند شما هستند،‌ چیزی در بر ندارد. در طول مقاله، ما راجع به این موضوع هم صحبت کرده‌ایم که کدام یک از پلتفرم‌های گیمینگ بدون حضور حتی یک نسخه از مجموعه Call of Duty، توانسته‌اند حضور فعالی در عرصه صنعت بازی‌های ویدیویی داشته باشند در این بین برند پلی‌استیشن هم می‌تواند یکی از آن پلتفرم‌های محترم باشد. شروع کردن بحث راجع به این موضوع بیش از آنچیزی که در طول این مقاله ذکر کرده‌ام، واقعاً بی فایده است و جایی برای اضافه کردن شاخ و برگ وجود ندارد.

حتی اگر بر فرض اصلی مقاله، یعنی اینکه سونی فکر می‌کند که مجموعه Call of Duty باعث موفقیت یا شکست برند پلی‌استیشن می‌شود، رجوع کنیم، باز هم چنین ایده‌ای کاملاً مسخره و توهین به شعور مخاطب تلقی می‌شود؛ چراکه این کمپانی و برند زیر مجموعه‌اش به اندازه‌ای گنجینه انحصاری دارد که با انتشار یک نسخه،‌ می‌تواند به اندازه یک قسمت از مجموعه Call of Duty سرمایه جذب کند. مهم نیست که سونی قبلاً مسیری مشابه را امتحان کرده است که بخواهد یک محصول در حد و قامت سری بازی «ندای وظیفه» ایجاد کند، اما به هر ترتیبی که هست، حتی اگر مسیر قبلی آن‌ها با شکست روبه‌رو شده باشد، آن‌ها اکنون باگ‌های تلاش قبلی خودشان را می‌دانند و اکنون با حضور استودیوی درخشنده‌تری مثل بانجی مي‌توانند تمام برنامه‌های ناتمام قبلی خودشان را به سرانجام برسانند. مجموعه Killzone تلاش اول سونی برای جذب مخاطب در ژانر شوتر اول شخص آنلاین محور بود و بعد از انتشار شش نسخه جداگانه، آن‌ها به این سطح از پختگی رسیده‌اند که می‌تواند محصولی بسیار با کیفیت‌تر از آن خلق کنند.

به هر حال، کل استدلال سونی غلط و ناقص است و جای تعجب برای من گذاشته‌اند که چگونه برخی از این فرضیات حتی به ذهن سران کمپانی دخول کرده که بتوانند آن را روی کاغذ پیاده‌سازی کرده و بخواهند حتی بعضاً در غالب بیانیه‌، چنین موضوعی را نشر دهند. حتی اگر بدترین فرضیه ممکن را در نظر بگیریم که کمپانی مایکروسافت از سال ۲۰۲۴ به بعد مجموعه Call of Duty را به صورت انحصاری برای برند ایکس باکس و رایانه‌های شخصی منتشر کند، باز هم به صورت جداگانه برند پلی‌استیشن لاین آپ قوی با حضور محصولات مخاطب‌پسند خواهد داشت و به هیچ وجه با رکودی مواجه نخواهد شد. در این سناریو، تنها سوالی که باقی می‌ماند این است که آیا نسخه‌های بعدی مجموعه Call of Duty در روز اول انتشار روی سرویس ایکس باکس گیم پس قرار می‌گیرد و آیا نسخه‌های بعدی برای کنسول‌های پلی‌استیشن منتشر خواهد شد یا خیر؟

بله،‌ پس هیچ جای نگرانی‌ای در این زمینه وجود ندارد.

یادداشت: نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات وب سایت بازینامه یا منبع به عنوان یک سازمان نیست و نباید به آن نسبت داده شود.

نظر شما در خصوص این دلیل نامه چیست؟ آیا شما هم ترس کمپانی سونی را جدی نمی‌گیرید؟ فکر می‌کنید که سرنوشت مجموعه Call of Duty در نهایت چگونه می‌شود؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.